Afgezakte smoelen en sensatiemakers

 Blog van zaterdag 02 oktober 2021

De laatste dag van onze vakantie en dan ook nog eens vroeg uit de veren. Harde werkelijkheid, het leven is zwaar voor vakantiegangers zoals wij. Deze ochtend wordt de koets terug gebracht en dat gaat een stuk sneller dan ophalen. Om 08.00 uur staat Chris al voor de deur, medewerker opent het kantoor, er wordt even een rondje gelopen rond de koets, de brandstof check, sleutels inleveren en het is gedaan. De koets staat weer op stal. Wat hebben we genoten van deze prachtige bak. En zoals altijd weer vlekkeloos verlopen en top service van TopCar Gran Canaria.

Rond de klok van half negen gaan we dan toch echt ons laatste ontbijtje pakken. Het is nog lekker rustig in de zaal maar in de loop van de tijd dat we er zitten stromen er steeds meer gasten binnen. Ook het laatste ontbijtje smaakt uitstekend wel met een kleine nasmaak dat het de laatste alweer is van deze vakantie.

Een onderdeel van het laatste ontbijt

Tot 12 uur kunnen we op onze kamers blijven en die tijd gebruiken we dan ook goed om alles weer ingepakt te krijgen. Van de late check out en de wisselkamer kan momenteel geen gebruik gemaakt worden i.v.m. die Tyfus Cholera. Jammer maar is niet anders. Van de all inclusive formule kunnen we nog wel gebruik maken tot aan vertrek. Dat is dan fijn, toch nog onbeperkt taartjes.

Het inpakken loopt allemaal voorspoedig deze ochtend. Om 11.00 uur lokale tijd Gran Canaria houden Chris en ik even een moment van stilte. Dit is het tijdstip, 12.00 uur Nederlandse tijd dat de uitvaart van mijn Ome Dick aanvangt. Gelukkig hebben we bloemen op afstand kunnen regelen voor een laatste groet, die uiteindelijk op de plaats van de uitvaart bezorgd zijn en ook bevestigd is door een medewerkster. Het is allemaal heel dubbel, maar dit soort dingen gebeuren gewoon en ook dan mag je het beste ervan maken.

Om 11.45 uur exact verlaten we de kamer. Bedanken de medewerkster van de huishouding die onze kamer iedere dag snel en super goed schoonmaakte met een tip. Medewerkers zijn dan altijd dankbaar voor die kleine extra's en een de glimlach is voldoende. Halverwege de gang staat onze ZKH te wachten en samen laten we ons bepakt en bezakt naar beneden schrijden.

Mooi optijd uitgecheckt bij de balie. Koffers en alle andere dingen die we nog niet nodig hebben mogen we in de storageroom opslaan achter de receptie. De laatste uurtjes vertoeven we in het restaurant boven bij het zwembadterras, wel binnen in de schaduw anders druipen we weg in het zweet. Daar leggen we een kaartje en pakken we de lunch. Om half drie wordt het tijd om ons te gaan omkleden en dat doen we beneden in de toiletruimte die groot genoeg is maar bloed heet. Dus alsnog zweet in de naad.

Het laatste spelletje van deze vakantie

In de lobby bij de liften wachten we nog even voordat de taxi gaat komen die we om 15.30 uur gereserveerd hadden. Aangezien de taxirit van het vliegveld naar het hotel niet helemaal vlekkeloos was verlopen verifieert Chris nog even bij de balie de taxitijd want afgelopen week hebben we deze aangepast i.v.m. de afspraak van de  assistentie op het vliegveld Las Palmas. Dus van 16.30 naar 15.30 uur. Maar goed dat we het even navragen. Via e-mail was de tijd 15.30 bevestigd maar blijkbaar dus niet gecommuniceerd met de balie/receptie, daar stond de tijd nog op 16.30 en qua grote van de taxi was ook onduidelijkheid blijkbaar weer geen Mini van. Er werd alles aangedaan door de medewerkers  om het op te lossen, maar of het ging lukken om binnen een half uur de juiste taxi voor de deur te krijgen?.....

Dit was voor mij weer een opfok moment en zat weer eens te koken. De tijd gaat steeds sneller tikken. Even voor half vier gaan we buiten voor het hotel wachten met de hele tierelantijn. 30 seconden over half vier schiet ik dus in complete opfok stress, geen taxi. Dit zijn dus dingen waar ik heel slecht tegen kan. Maar goed uiteindelijk staat er om 15.35 uur een taxibusje voor onze neus. Een zeer behulpzame taxichauffeur die alle tierelantijn zijn koets in sleept. De deuren worden gesloten en dan zijn we eindelijk onderweg naar het vliegveld. Nog even paniek moment want in de chaos dacht ik nog een tas vergeten te zijn. Onze ZKH snoert zich uit de gordels om met gevaar voor eigen leven achter in de bus te kijken. En komt met het goede bericht dat de tas aan boord is. Langzaam begint mijn bloedruk en mijn bilnaad leeg te lopen van het stresszweet.

Gelukkig verloopt de taxirit naar het vliegveld vlekkeloos. Hoe dichter we bij het vliegveld komen hoe definitiever dat gevoel van einde vakantie opkomt. Het hoort er allemaal bij. Qua tijd zijn we mooi optijd op het vliegveld gelukkig. Afgelopen week heb ik mezelf aangemeld voor de assistentie bij Aena vliegveld Las Palmas. Daar noemen ze het Aena Barrier Free. Het kan via een online formulier in het Engels. Wel even goed concentreren met invullen maar uiteindelijk ging dat proces prima. Vandaag melden we ons dus bij de afgesproken aanmeld zuil. Een vriendelijke dame staat mij te woord en bevestigd met het boekingsnummer i.c.m. vluchtnummer en vraagt ons te wachten op de medewerker. 

Terwijl we wachten op de medewerker worden we via e-mail meldingen op de hoogte gebracht dat onze vlucht met 45 minuten is vertraagd. Ach dat valt nog wel mee. Niet leuk maar wel een prima service vanuit Transavia dat het gecommuniceerd word. Ondanks vertraging verloopt het proces van  het inchecken gewoon conform schema volgens Transavia.

De medewerker van de assistentie komt aangelopen en stelt zich weer voor. Met zijn telefoon worden alle gegevens gecontroleerd en dan vertrekt de stoet richting incheckbalies. Daar aangekomen staat er nog niemand, geen enkele rij. Wel zitten er een paar personen achter de balie. De medewerker van de assistentie vraagt om onze paspoorten en het bewijs dat we vrij zijn van die Tyfus Cholera. Binnen een zucht en een scheet liggen alle koffers weer op de band om ingecheckt te worden. En wordt mijn rolstoel ook voorzien van een label. Ik mag in mijn eigen rolstoel blijven tot aan het boarden bij het vliegtuig wat enorm fijn is want dan kan ik mezelf goed blijven verplaatsen. 

Het lijken wel kaboutertjes met toverstokjes die assistentes want ook hier gaat het enorm snel, geen wachtrijen, geen irritaties bij de security sterker nog de beste ervaring ooit. En dan gewoon pats boem binnen 30 minuten na aankomst op de taxiplaats van het vliegveld staan we al bij de meeting point van Barrier Free achter security. Duidelijk aangeven allemaal in een mooi fel gele kleur. Ook medewerkers zijn duidelijk herkenbaar met hesjes in dezelfde kleur. Mijn begeleider meld mij aan bij zijn collega en komt terug met de mededeling dat wij ons weer hier om 18.30 uur mogen melden, vanuit daar worden we naar het vliegtuig/gate begeleid. Tot zover een perfecte service weer, nergens geen omkijken naar gehad en behulpzame medewerkers.

De klok staat op 16.00 en dat betekend dat we 2,5 uur ruim de tijd hebben om lekker rond te struinen, een tijd die we voorgaande jaren nog nooit hebben gehad. Deze gaan we dan ook goed benutten en jawel als eerste doen we dat natuurlijk met een plasje doen. We staan slechts enkele meters van Starbucks vandaan dus die rollen we maar zo even spontaan binnen. De wachtrij is nihil. We maken onze keuze en dan heerlijk even ontspannen zitten met een cappuccino en een punt carrotcake.

Laatste cappuccino moment

Het is niet overdreven druk op het vliegveld maar wel ouderwets gezellig. Het is dat iedereen met een muilkorf rond loopt maar anders zou je toch zeggen dat het helemaal weer vanouds is. We zullen ons geduld nog even mogen houden met die Tyfus Cholera en ons gezonde verstand blijven gebruiken in deze hopelijk once in a liftime pandemie. Uiteindelijk wordt alles weer zoals we (ge)verwend zijn.

Ondertussen gaat de klok richting 18.30 uur en meld ik mezelf weer bij de medewerkers van Barrier Free bij de meeting point. Hij meld dat het vliegtuig nog niet geland is en dat we nog even geduld mogen hebben en plaats kunnen nemen in de gele VIP room. Daar wachtende staan we verbaasd hoe vaak iemand naar de wc kan gaan want binnen 45 minuten heeft onze ZKH een wereldrecord gevestigd met 4x. En na de laatste keer potje plassen worden we opgehaald door een vriendelijke dame die ons naar de gate brengt waar we zullen gaan boarden. Ze vraagt ons daar weer op haar te wachten. We staan er als eerste, er was een wissel van gate waardoor de andere passagiers bij een andere gate stonden. De rust was al snel weg en stroomde het vol bij de gate. Het vliegtuig had vertraging dus sommige passagiers waren al wat geïrriteerder en ongeduldiger i.c.m. wat hangmuiltjes. Verbazend genoeg voelde ik mezelf prima en had totaal geen irritatie wat betreft de vertraging deze was immers duidelijk gemeld. 

Het vliegtuig arriveerde, gekoppeld aan de gate en vanaf dat moment gaat alles zo snel. Ik ben er toch iedere keer weer van onder de indruk hoe die geoliede machine werkt. De medewerkster van de Barrier Free komt naar ons toegelopen, letterlijk echt begeleiding tot aan het toestel, onze boardingspassen worden gebliept en als eerste lopen/rollen we het vliegtuig binnen. We gaan zitten op onze plaatsten, voor het eerst geen decadente extra beenruimte plaatsten want die waren al volgeboekt. Even wennen voor onze mannen met de stelten, maar voor mij geen probleem als de kleine lamme dwerg van het gezelschap.

Transavia heet ons weer welkom aan boor voor de terugreis. De vertraging wordt toegelicht. Op het vliegveld van Las Palmas zijn ze bezig met het vernieuwen van de landingsbanen, waardoor er maar 1in gebruik is. Landen en opstijgen gaat dus op 1 baan. Wat uiteindelijk een vertraging op loopt. Las Palmas heeft naar Schiphol gecommuniceerd dat deze vertraging was opgelopen naar 45 a 60 minuten wat dan inhoud dat het toestel van Transavia langer aan de grond blijft en later vertrekt zodat deze niet langer in de lucht hoeft rond te cirkelen. Prima toch en allemaal weer een stuk  milieu vriendelijker.

Vertrek vanaf Las Palmas

De vlucht terug naar Schiphol verloopt prima, geen gekke dingen. Stewardessen uiterst vriendelijk en behulpzaam, zeker wanneer ik even naar het toilet wil. Als ze merkt dat het staan even wat minder gaat bij mij  bied zij haar stewardessplek aan waar ik even op mag zitten. Ze meld het bij de pilot ivm de veiligheid. Top Service weer. En voor de landing krijgen we de nodige instructies m.b.t. assistentie.

Het toestel is weer veilig geland op Schiphol. Het uitschepen gaat natuurlijk met veel ongeduld bij sommige passagiers die het liefst door die gesloten deur heen gaan. Als laatste passagier verlaat ik het toestel en mijn rolstoel staat netjes klaar inclusief de begeleider van Schiphol assistentie. Deze helpt mij door de slurf heen, tering wat is deze stijl. Onderweg doen we natuurlijk weer een keertje potje plassen. En dan komen we aan bij de bagagebanden. Ik neem afscheid van de begeleider, bedankt hem en wenst hem een goede morgen.

Het is enorm druk bij de bagagebanden en geloof me, er staan heel wat passagiers met afgezakte smoelen te wachten op hun bagage. Ook van onze vlucht die eigenlijk nog geen 10 minuten geleden pas gekoppeld is aan de gate. Na 15 minuten wachten is de maat vol bij sommige passagiers. Dramatisch lopen ze al bellend heen en weer tussen andere passagiers door en maken even duidelijk dat dit toch echt belachelijk is dat het zoooooo lang duurt. Naast mij staan een vader, moeder en hun dochter die het noodzakelijk achten om erg luidruchtig hun mening te laten horen. De sensatiemakers laten meerdere malen weten dat de bagage afhandelaars aan het staken zijn, wat totaal onwaar is, en met nog veel meer onzin lopen ze elkaar en andere wachtende gek te maken wat de sfeer niet ten goede komt. Om het sfeertje nog even aan te zetten wordt er nog even omgeroepen dat een andere vlucht hun bagage af kunnen halen bij een andere band. Nog meer afgezakte smoeltjes, maar he jullie koffers komen eraan. Je kan toch niet verwachten dat als een toestel met ruim een uur vertraging binnenkomt als eerste afgehandeld wordt? Er zijn meerdere vluchten deze nacht.

En nog geen 5 minuten later vallen de eerste koffers op de band van onze vlucht. Ik heb het na gekeken op mijn horloge maar we hebben echt nog geen 20 minuten hoeven te wachten en daar is niks mee. Gewoon een normale tijd. Tja leg dat maar eens uit aan die afgezakte smoeltjes en sensatiemakers die natuurlijk ineens in een gekrompen zijn als ze met hun koffers afdruipen via de uitgang. Losers.

Op P6 halen we onze koets weer op die trouw staat te wachten op ons. Zodra we de garage uitrijden kijk ik op mijn digitale zandloper en reken het allemaal een beetje na. Conclusie: Al met al hebben we netto nog geen 2 uur vertraging en dat voor een aller eerste keer in heel de geschiedenis dat we hebben gevlogen. Niks te klagen dus.

We maken onderweg nog even een tussenstop voor een midnight snack. En dan weer richting de Burcht.

Om 04.15 uur ligt iedereen te ronken in Burcht, moe en voldaan van een bewogen terugreis.

Het nachtje is kort want om 10.00 kraait de wekker van onze ZKH. Alles wordt weer opgetrokken, een simpel ontbijtje en even na 11.00 uur vertrekt hij weer met zijn koets richting 't Heerenhuys.

De viering van ons Jubileum zit erop. 5 jaar Reizen naar Gran Canaria.

En ondanks die Tyfus Cholera is het echt fantastisch geweest en hebben we er maar weinig van gemerkt.

Blijf gezond en leef het leven.

Bedankt voor het lezen en mogelijk tot een volgende keer.

Matthew 

Nieuwe Muiltjes

 Blog van vrijdag 01 oktober 2021

Vandaag nog vroeger uit die hooiberg want de volgende toer gaat naar Puerto de Mogan en dat betekend markt dag. Eerst nog even een ontbijtje en dat was best relaxed want het was er bijna uitgestorven om 08.00 uur 's ochtends. 

Voordat we de koets instappen natuurlijk het rondje van wie moet er nog plassen? En dan op weg.

Het is een klein half uurtje rijden en altijd een mooie route. Met de kap open op sommige plekjes door de bergen een aangenaam fris briesje. De zon is langzaam aan het klimmen om in de lucht te komen en heel af en toe lukt het haar een eerste zonnestraaltje op ons te laten schijnen.

Zo fijn om Puerto de Mogan weer binnen te kunnen rijden. Vertrouwde afzettingen komen we tegen i.v.m. de markt, dat is een goed teken. We wisten namelijk niet 100% zeker of de eerste markt sinds de uitbraak van die Tyfus Cholera ook daad werkelijk vandaag door zou gaan. Aangekomen op de blauwe VIP plek parkeren we de koets. Nu nog een klein steegje uitlopen en we staan aan het strand op de boulevard van Puerto de Mogan. Zo mooi als altijd en het verveeld nooit.

Ochtend Gloren in Puerto de Mogan

Op een rustig tempo doen we onze ronde, voor mij ook weer een uitdaging om te kijken hoe ver ik kan komen. Het is nog aangenaam vertoeven wat betreft de warmte, geen extreme hitte nog. Dat zal later wel weer veranderen. Het is lekker rustig wat mensen massa betreft, fijn voor onze ZKH want dat betekend geen klotsende oksels om hem heen, en de marktkramen staan allemaal goed verspreid over de route. Conform protocollen en richtlijnen m.b.t. die Tyfus Cholera. Want alleen dan is het mogelijk om de markt weer door te laten gaan. En vandaag hebben we première want het is de aller eerste markt weer sinds de uitbraak van die Tyfus Cholera. Echter geen rode loper voor onze ZKH wel een lekker warm / heet asfalt laagje wat net niet je slippers eraan laat plakken. 

Begin van de markt

Ook onze vaste hofleverancier staat er met zijn lederwaren zoals tassies, armbanden en andere snuisterijen. En we kunnen het niet laten om weer een tassie en een armband te kopen. Hij herkent ons nog van voorgaande jaren zo ook zijn tassie die ik bij me draag. Altijd kwaliteit bij deze man. Producten gaan jaren mee. Zeker als ze maar een paar keer per jaar gebruikt worden op vakanties.

Kraam Hofleverancier

Aan 1 kant kramen

Een goede verspreiding

Soms een enkeling

Lekker rustig.

We naderen het einde van de pier. Eerst langs de slagbomen van de parkeerplaatsen, nu bezet door de kramen, en dan aan het einde staat weer zo'n decadente cappuccino hut met zijn 360 graden terras uitkijkende over Puerto de Mogan en de oceaan. Echter is deze decadente cappuccino hut nog gesloten. Deze gaat pas om 10.00 uur open en dat was het nog niet volgens mijn digitale zandloper. Het is voor mij te lang wachten, er is geen comfortabel zitje waar ik even op kan zitten. Rustig aan terug lopen naar het centrum is minder vermoeiend en daar hebben we aan de kades van de haven ook Decadente cappuccino hutten zitten. 

Slagboom door naar Cappuccino hut

Langzaam schrijden we ons weer terug over het asfalt wat inmiddels lekker heet begint te worden. Al voor 10.00 uur beginnen hier de zonnestralen hun kracht al af te geven. Gouden tip is dan ook om voordat je deze markt gaat aandoen, goed in te smeren van te voren en de zonnebrand meenemen. Hoeden en petten op. Binnen het half huur kan je hier al behoorlijk verbrand raken in de zon zonder bescherming. En neem zeker minimaal een flesje 500ml water mee.

Vanaf, voor een gesloten Cappuccino hut

Het schrijden begint nu wel slenteren te worden als we weer in het centrum van dit vissersdorpje komen. Ook pareltjes beginnen het voorhoofd van onze ZKH te sieren, echter zijn deze parels niet de gewenste. Hoog tijd om hier een goede rust pauze te gaan nemen in een van de decadente cappuccino hutten. Onze keuze gaat naar Café de Mogan, deze hut is ons niet onbekend. De bestelling wordt opgenomen en dan is het weer enorm genieten van alles, perfecte omgeving, cappuccino,  en een heerlijk temperatuurtje in de schaduw.

Cappuccino

 

Cappuccino plus

Al dit alles laten we ons goed smaken echter beginnen we te merken dat onze ZKH meer aan het proppen is van de taartjes dan deze smakelijk naar binnen te schuiven. Het lijkt erop dat al dit decadente gedoe langzaam zijn tol begint te eisen. Want iedere dag taartje is ook voor een  ZKH geen gezonde lifestyle #goeroe #uitbalans.nl en ook niet op een vakantie. Het zal de moeite waard zijn om nieuwe protocollen, wensen en eisen te heroverwegen voor de toekomstige reizen.

Na de rekening te hebben voldaan vanuit de digitale schatkist besluiten we om langzaam aan richting de koets te gaan. Tijdens de taartjes break hebben we besloten om op de terugweg nog even langs de Mogan Mall te gaan. Afgelopen woensdag waren we daar ook al geweest en toen had onze ZKH leuke muiltjes gespot die hem wel konden gaan sieren. Richting de koets zwaaien we nog even naar de visies  die weer goed te spotten zijn in het kraak heldere water van de haven en stoppen we nog even bij de geurwater discounter #parfumvooreenprikkie en maken we ook nog een paar fotootjes. Toch valt het mij op dat de bloemenpracht gematigd is dit jaar in Puerto de Mogan. Lijkt erop  dat er behoorlijk last is van een droogte.

Visies

Een van de vele straatjes / steegjes

Droogte is goed te zien

Vrolijke palmpjes

Ook hier minder volle bloemenpracht

Geen muziekfeest vandaag

De rijtoer vertrekt uit Puerto de Mogan richting Puerto Rico voor de Mogan Mall. Daar aangekomen plaatsen we de koets op de blauwe stip. Opvallend is wel dat de meeste mindervalide plaatsen gesitueerd zijn rondom zebrapaden en dat is echt wel ideaal kunnen we zeggen. De heren lopen in gepaste draf richting de muilenwinkel en ik zelf sleep mezelf voort naar het toilet, tijd voor een Gardena om het riool te legen. Door al dat water begon de blaas goed vol te raken.

Als ik bij de muilenwinkel kom zie ik dat de shoplakeien druk bezig zijn voor onze ZKH. Natuurlijk had hij zijn informatie bij elkaar gesprokkeld over de muiltjes dus verloopt het redelijk vlot. Totdat er een paar nieuwe huispaleispakken in zijn ooghoek sprankelden. En deze mogen niet ongepast blijven liggen door onze ZKH. Ik zelf zoek een comfortabele zithoek op in de Mall want mijn batterij is bijna leeg. Via de Royal App krijg ik ineens tientallen videootjes van een ZKH in tal van verschillende paleispakjes. Echt serieus, een modeshow van Karl Lagerfeld is er niets bij. En na wikken en wegen, vooral het wegen is een dingetje want er kan maar 20kg in die hutkoffer, besluit onze ZKH alleen voor de nieuwe muiltjes te gaan. Een smaakvolle keuze. Met de digitale schatkist wordt alles afgerekend en dan wordt het hoogtijd om richting paleis te gaan want een paar uurtjes rust en een smakelijke lunch komt wel van pas deze middag.

De middag sijpelt langzaam weg tussen zonnestralen en aangename briesjes van warme wind bij het zwembad. Vandaag geen afspraken met een yoga instructeur en zijn gratis les, spontane goeroe gesprekken of ander zweefteefgedoe voor onze ZKH. Lekker weer gewoontjes aan het zwembad met ordinaire rust en een kartonnen glas Sangria.

Het laatste diner van deze vakantie pakken we wat later op de avond. Toetjes laten we ook deze avond staan tijdens het buffet. Voor deze laatste avond maken we nog een ritje met de koets naar de boulevard. Daar pakken we voor de laatste keer deze vakantie een heerlijk ijsje bij Ciao Ciao. En dan is de laatste avond van deze vakantie op Gran Canaria perfect afgesloten. Terug naar het Paleis nemen we een kleine omweg. De koets wil graag ook een slokje hebben. Zelfs tanken op Gran Canaria is super leuk om te doen. Tja het blijft betalen maar met deze prijzen krijg je toch wel een glimlach op je gezicht. 

Nog 1x keuze stress ?

Laaste liktoeter op GC deze vakantie

Lach je dood met 95 ongelood

Onze laatste avonduurtjes van deze vakantie sluiten we af met een potje kaarten op het zwembadterras. Deze avond gaan we zeker niet al te laat af sluiten want morgen mag de koets redelijk vroeg naar zijn stal bij Top Cars.

Morgen een spannende en drukke dag voor de terugreis naar onze paleizen.

Bedankt voor het lezen

Lidl Fanaat

 Blog van donderdag 30 september 2021

Vandaag mooi optijd uit de veren want er staat een nieuwe rijtoer op het programma. Ontbijt is inmiddels behoorlijk wat drukker geworden en we merken dat het hotel ook al wat meer bezetting heeft. En dat is natuurlijk een stuk gezelliger maar wel uitdagender voor mij. Het blijft steeds een uitdaging om jezelf iedere keer zo langs het buffet te manoeuvreren. En met zo'n kruk helemaal. Tot zover is het goed te doen. En zeker als je met zo'n stok loopt te zwaaien alsof het een sabel is.

Vandaag staat de koets al klaar. Chris en ik besluiten om naar de Lidl te gaan. Een paar kleine dingetjes halen zoals flesjes water, wattenstaafjes en zakdoekjes. Ondanks mijn OCD heb ik blijkbaar toch een paar steekies laten vallen met inpakken want we komen te kort. Tja en dan krijg je weer kortsluiting in je hoofd. De Lidl zit hier met de auto om de hoek en met 10 minuutjes zijn we er. Stiekem toch wel leuk om er te zijn. Vertrouwde uitstraling, modern, kwaliteit en ruim assortiment. En vandaag hebben we geluk want het is er lekker druk. Ik zeg top sfeertje. Ook hier worstelen we ons langs de Spaanse mummies en besluiteloze veenlijken. We vullen onze mand met de benodigdheden en natuurlijk als klap op de vuurpijl scoren we gelijk 4 Originele Gran Canaria Lidl boodschappen tassen, inclusief schouderhengsels en gewone handhengels, dit jaar met een super leuke rietenstrandtaslook met in de bonus 2 diepvries tassen erbij. Verklaar ons knettergek of gewoon trouwe fans maar wij worden er vrolijk van. Dat wordt straks in Nederland weer leuk boodschappies doen. De oude tassies van 2019 beginnen inmiddels langzaam te slijten.

Hola Lidl

Welkom bij Lidl

Onze nieuwe aanwinst

Als we weer terug zijn in het Paleis doen we op ons gemak ieder zijn eigen ding totdat het tijd is om met de volgende rijtoer te gaan beginnen. En exact om 12.45 uur vertrekt de open koets richting Maspalomas, Faro Boulevard. Natuurlijk weer een vrolijke vakantietune op de achtergrond en al wuivend komen we aan op bestemming. De blauwe VIP kaart wordt weer geactiveerd en dan is het nog een klein stukje lopen langs Decadente Boutiques , Restaurants en zo over een wel iets verpauperde Faro Boulevard, het gras is nog dooier dan dood langs de paden en wegen, om bij onze eindbestemming te komen : Maximilians. The Place To Be voor het cappuccino moment met taart. En dat laten we, na het mogen missen van een zeer lange tijd, maar eens goed smaken. 

Faro Boulevard

Vanaf de eindbestemming

Genieten maar

In het moment

Het moment is heerlijk ontspannen en genieten maar echter ook niet oneindig. Er komt een einde, de rekening wordt betaald en we gaan richting koets. Althans, Chris gaat richting koets en ik loop samen met onze ZKH langs de vuurtoren een verkorte route naar de rotonde waar we opgepikt gaan worden. Zo blijft mijn accu nog redelijk bij voor de rest van de dag.

Foto momentje

Qua tijd komen we redelijk uit op Lunchtijd als we bij het paleis aankomen. Echter deze gaan we vandaag overslaan. Het cappuccino moment heeft ons goed gevuld. We pakken het diner wel wat vroeger dan op deze avond. Ondertussen komen we de Lifestyle Goeroe nog tegen op de wandelgangen, onze ZKH laat zich weer volgooien met de inspiratie soap en wij blijven maar met onze voetjes op de grond en lopen door naar onze kamer. 

Einde van de middag gaan we de steigers in om ons gereed te maken voor het diner. Smeerseltje hier, lotionnetje daar en zo zijn de heertjes weer piekfijn voor elkaar. Ook het diner is gezellig druk. Nieuwe gasten arriveren bij het diner en daar wordt een enkeling streng aangesproken op zijn kleding bij binnenkomst want slippers, zwembroek en tanktops zijn echt uit den boze. En een andere gast wordt weer uitbundig verwelkomt nadat ze elkaar een lange tijd niet hebben gezien door die Tyfus Golera.

De kaarten worden weer geschud na het diner en zo verweeft de avond langzaam in de nacht. Vandaag ook weer vroeg naar onze hooizolders want morgen staat er een druk programma te wachten.

Bedankt voor het lezen

lifestyle goeroe, of zoiets....

 Blog van woensdag 29 september 2021

Vandaag vroeg uit de hooiberg allemaal en om 09.00 uur al aan het ontbijt. Met kleine oogjes en wat slappe knietjes wordt het ontbijt buffet afgestruind. Even de zaken doornemen en dan vertrekt om 09.30 uur Chris naar de TopCar stal om de koets op te halen. Daar aangekomen staat de gereserveerde koets al te glimmen, nu alleen nog de paarden ervoor. Er staan al een paar mensen te wachten voor Chris en echt heel erg opschieten doet het niet zo met 1 medewerker. Wel belangrijk om te weten is dat er alle tijd wordt genomen voor de service. En dat is ook het wachten waard.

Daar staat ie dan

Big Smile

Om 10.15 komt er een kleine noodoproep bij de TopCar stallen vandaan. Het blijkt dat bij sommige huurdersgepeupel om paspoorten wordt gevraagd en dat is nou net wat Chris niet bij zich heeft. Ik strompel alvast naar de kamer om deze te gaan halen terwijl onze ZKH zich aan het rekken en strekken is voor de sprint. Na zijn opwarming overhandig ik het paspoort alsof we in een estafette wedstrijd zitten en zo sprint onze ZKH in een drafje naar de TopCar stallen. Mooi op  tijd, Chris was nog niet aan de beurt. En inmiddels bleef de rij lekker groeien buiten Plus punt was wel dat er een medewerker bij was gekomen. Een half uurtje later werden de teugels overhandigd door de stalknechten en konden de heren terug naar het hotel in de Deca mobiel.

Geduld is een schone zaak

Overhandiging der teugels

Bij het hotel aangekomen stap ik ook in deze prachtige koets. De telefoon wordt gekoppeld en zo worden de speellijsten via Spotify afgespeeld over de radio. Zouden we ons nu nog kunnen bedenken dat we ook cassettebandjes of zelf illegaal gebrande cd's via napster met onze favoriete nummers hadden mee mogen nemen? Dat was weer extra gewicht voor in de koffer Dat bedoel ik dus.....waar blijft die tijd? En dan vertrekken we richting Mogan Mall / Puerto Rico. Via google hebben we begrepen dat onze standaard Deca tent nog niet geopend is voor taartjes en koffie. Hoe durven ze, misschien ook wel weer nieuwe protocollen ivm die Tyfus Cholera? Puerto Rico is leuk maar er gaat toch niets boven een taartje eten in de Deca tent. Via een kleine omweg, want we maken natuurlijk nog wel even een foto vanuit de koets met de zee als achtergrond. Dus eerst via de boulevard van Playa del Ingles naar Puerto Rico.

We rijden Puerto Rico in tot diep bij de haven aan de kust. Daar parkeren we de auto en wat een prachtig uitzicht is het hier. Ze zijn druk bezig met een facelift van Puerto Rico en dat is te zien ook. Het gaat echt schitterend worden met name rond de winkelpromenade. Wat wel erg jammer is, is dat de Deca tent in Puerto Rico volledig geplunderd blijkt te zijn en uiteindelijk in compleet verval is geraakt, waarschijnlijk ook door die Tyfus Cholera. Daar hadden we niet echt op gerekend, weg alternatief. Wie zien vanuit een verhoging dat er nog wel een andere, tja wat is het? gelegenheid is bij de rotonde om wat te gaan drinken. Het heet Waikiki Bar, klinkt erg Hawaiiaans en exotisch dus why not daar een Deca drankje doen. Eenmaal binnen en plaats te hebben genomen blijkt dat het een exotische bende is en het enige Hawaiiaans wat er te zien is zijn de ingeblikte ananassen. Domper ? Ja, maar het uitzicht is dan wel weer top als je het blikkie cola sissend open maakt en er een taartje bij denkt.

Parkeren bij de haven

Uitzicht haven,Waikiki Bar aan de Rotonde

Deel 2 uitzicht

Gedesillusioneerd reken we af en lopen we weer naar de koets. Om vervolgens terug naar het begin van Puerto Rico te rijden want daar bevind zich de gloed nieuwe Mogan Mall. De koets wordt geparkeerd op de blauwe VIP plek, gratis en lekker dichtbij. Alleen nog even oversteken en we zijn binnen. Wat is deze schitterend geworden. Mooie winkels, super schoon leuke en decadente eettentjes. Dat hadden we eerder mogen weten dat had ons een bezoek aan een half Hawaiiaans circustent bespaard. Een paar foto's voor de algemene indruk.

Bij de Mega Spar kopen we wat flesjes water. De zon brand goed en trekt zo al het vocht uit je lijf. Goed water blijven drinken is dus erg belangrijk naast het goed insmeren met zonnebrand. In de openkoets is een hoofdeksel ook geen overbodige luxe want je hoofhuid is binnen no time verkoold. Mogan Mall laat een goede indruk achter als we weer naar het Paleis terug keren. En echte aanrader voor een shop moment als je hier op vakantie bent.

Op de terugreis genieten we van die heerlijke bries die door de koets heen geen gaat. En op de achtergrond een lekker vakantienummertje over de radio. Bij het paleis aangekomen parkeren we de koets aan de voet van het Paleis in het koets vak. Parkeerplaatsen zijn wel een beetje schaars hier, maar geen probleem voor ons want aan de voorkant langs de weg ligt een mooi blauw vak met een bord erbij voor het het parkeren met de blauwe VIP kaart.

Koets terug in de stal zetten

Gestald

De eerste rijtoer van vandaag zit erop. Veel gezien en mogen ervaren. Voldaan gaan we starten aan een wel verdiende lunch in de schaduw bij het zwembadterras. Het smaakt weer allemaal prima echter beginnen we wel te merken dat het allemaal best decadent veel begint te worden. Het zou toch niet zo zijn dat nog net even in die laatste dagen het zwemroekje toch iets te krap gaat zitten? Want al dat koolhydrateren begint nu vermoedelijk toch aan te zetten. Het blijft allemaal zo lekker.

Tussen lunch en diner valt ons op dat onze ZKH er even tussen uit is gepiept, blijkbaar was zijn telefoon leeg en wilde hij ook nog een naar de koninklijke poepdoos. Het was een beetje vaag maar we zullen het wel weer te horen krijgen later.

En jawel hoor, als we ons op de kamer bevinden rolt er een verslag via de app eruit van onze ZKH. Tijdens het schrijden door de gangen richting zijn vertrek is hij iemand tegen het lijf aan gelopen en eerlijk is eerlijk door zijn goede contactuele eigenschappen van onze ZKH is een goed gesprek zo uit de mouw geschud. De persoon in kwestie blijkt iets te doen met styling, verbouwingen, veranderingen in het leven en het innerlijke naar buiten laten hangen, blablablablabla lekker zweverig allemaal enz enz. Kort en krachtig: iets van een Lifestyle Goeroe volgens mij. Leuk gesprek want ZKH zit ook in een fase van veranderingen. Ja leuk verhaal van die Goeroe en dat het allemaal zen is maar doen er verder niks mee. Wij vermoeden dat het allemaal zwaar en vermoeiend is geweest vandaag en uiteindelijk was hij uitgeput, haveloos, versleten, vervallen ja zelfs helemaal uitgewoond zoals de definitie het zegt en op bed in slaap gevallen. Geen airco aangezet dus lekker helemaal bezweet door de warmte die bubbel uitkomen. Met andere woorden gewoon helemaal Vertyft.

Bij het diner komt het hele verhaal weer even op tafel en wordt het allemaal een stuk helderder dan dat het vertaald was in de app. Leuk om zo'n persoon te ontmoeten die lifestyle Goeroe, of zoiets, is voor zijn beroep en je volgepompt heeft met nieuwe energie en inspiratie maar nu weer met beide beentjes op grond. Want na het diner hebben we een afspraak bij Ciao Ciao om ijsjes te gaan eten ipv van een toetje bij het diner.

En dat gaan we dus doen ook, muziek, camera en actie. Via een omweggetje via de Yumbo, even wuiven naar de zusters, dalen we af naar beneden aan de boulevard van Playa del Inlges. Daar bij de rotonde bevind zich ijssalon Ciao Ciao. 

Een gezellige drukte allemaal daar als vanouds bijna. Natuurlijk alles weer met de nodige richtlijnen en protocollen ivm die Tyfus Cholera maar dat bederft onze smaak toch echt niet. De ijsjes smaken er niet minder om en net zoals voorgaande jaren top kwaliteit en zo erg lekker.

Doet er maar drie

Keuze stress 1

Keuze stress 2

De ijsjes worden weer het geniet momentje van deze avond en rustig opgegeten al zittende op de stenen afzetting van de plantenbak. Daarna lopen we rustig naar de koets en nemen tussen door wat foto's aan het strand. 

Kustlijn bij avond

We toeren nog even door Playa del Ingles en de sjieke wijk van Maspalomas, waar het behoorlijk uitgestorven is, prachtig om al die hele grote sjieke hotels uitgelicht te zien maar er is dus werkelijk geen kip te bekennen daar. Ook tijdens deze avondtoer mooie momenten met lichtjes overal.

Aan deze avondtoer komt een einde en als we de koets geparkeerd hebben bij het Paleis nemen we nog een afzakkertje in de bar vervolgens zoeken we ons bedje op. Een mooie maar toch ook vermoeiende dag.

PS: Op deze dag ook nog een excuses mogen ontvangen van Mini Golf Gran Canaria via de Messenger n.a.v. mijn privé bericht aan hun m.b.t. het kijken, kijken en niet kopen moment. Doel bereikt.

Excuses van Mini Golf Gran Canaria

Morgen een nieuwe toer.

Bedankt voor he lezen